‘Wat een heimwee naar Utrecht krijg ik hiervan!’, ‘Even thuis’, ‘Op de fiets door eigen stadsie…wat is en blijft het toch mooi’. Waar dit over gaat? Over een stukje fietsen van nog geen 500 meter door de binnenstad van Utrecht. Wat het zo bijzonder maakt dat het dit soort reacties uitlokt? Daar ga ik in deze blog verder op in.
Al ontelbare keren fietste ik langs de Oudegracht in Utrecht, tussen de Gaardbrug en de Vinkenburgstraat. Een stuk van pak ‘m beet 500 meter, niet meer. Voor het coronatijdperk meestal door een drukke mensenmassa van dagjesmensen, winkelend publiek, studenten. Tenzij het zondagochtend vroeg was, dat is één van de weinige momenten waarop je de stad voor jezelf hebt. Meestal was ik zelf ergens naar op weg, en nam ik het stuk fietsen voor wat het was, niets meer en niets minder.
Totdat ik onderstaand filmpje via Twitter deelde, bovenstaande reacties kreeg en de teller al snel opliep tot meer dan 200.000 views. Iets in het filmpje had blijkbaar veel kijkers getriggerd, maar wat? Kijk eerst zelf maar eens:
Ik heb het filmpje zelf een aantal keer teruggekeken en voor mij zitten er een paar elementen in die dit korte ritje iets magisch geven. Het begint met het typische geluid van een rammelende fiets over de klinkerweg. Vervolgens valt op dat de normaal zo drukke terrassen op het Wed dicht zijn en wordt de aandacht even gegrepen door de knipperende verlichting van restaurant Tijm.
That rattle of bikes over cobbles is like a breath that fills your soul with certitude that this is the right place of life
reactie van @dawnnell
En dan, na een kleine knik in de weg: de avondzon die prachtig reflecteert in de ramen van het Stadhuis en het carillon van de Domtoren dat zijn klanken over de stad doet neerdalen. Het feit dat er op dit stukje weg, waar je normaal over de hoofden kan lopen, nauwelijks mensen zijn geeft het geheel iets intiems, een sfeer zoals ik die op een mooie zaterdagavond op deze plek nog niet vaak heb meegemaakt. Iets verderop, op de Stadhuisbrug, hangt juist een wat meer uitgelaten sfeer. Jongeren drinken wat met elkaar en luisteren muziek, waarschijnlijk blij dat ze ondanks alle beperkingen in verband met corona toch met elkaar van deze mooie avond kunnen genieten. Het laatste stuk, van de Winkel van Sinkel tot de McDonalds, gebeurt er eigenlijk niet meer zoveel. Maar ook hier valt de rust op.
Twee dagen na mijn tweet deelde de Nederlandse consul in San Francisco, Dirk Janssen, mijn fimpje met de vraag hoe ver je kan fietsen door het centrum van je stad zonder een auto te vinden. Ook dat leverde talloze reacties op, waaruit vooral bleek dat de fietsvriendelijkheid van Nederlandse steden, Utrecht in dit geval, in veel delen van de wereld nog als iets utopisch wordt gezien.
Iedereen heeft dus zijn of haar eigen redenen om dit filmpje zo bijzonder te vinden. Voor mij is het de ongewone rust in combinatie met de reflectie van de ondergaande zon en de klanken van het carillon van de Domtoren. Voor een ander is het weemoed naar de stad waar hij of zij zo lang gewoond heeft en voor weer een ander is het de verbazing over het feit dat je je 500 meter door een stadscentrum kan verplaatsen zonder ook maar één auto tegen te komen. Dat dat géén utopie is, dat weten wij natuurlijk al lang!
Hieronder nog een greep uit de reacties die ik op mijn privé-account op Twitter kreeg.